تعریف جوشکاری: جوشکاری یکی از روشهای تولید میباشد. هدف آن اتصال دائمی مواد مهندسی بهیکدیگر است؛ بهگونهای که خواص اتصال برابر با خواص مادهٔ پایه باشد. جوشکاری همچنین یکی از فرایندهای اتصال دائمی قطعات (فلزی یا غیرفلزی)، به روش ذوبی یا غیر ذوبی، با بکارگیری یا بدون بکارگیری فشار، با استفاده یا بدون استفاده از ماده پرکننده میباشد. فرایندهای جوشکاری به دو دسته اصلی تقسیم میشوند : فرآیندهای جوشکاری ذوبی و فرایندهای جوشکاری غیر ذوبی جوشکاری همان پرچکاری داتمی برای جدا کردن قطعات از یکدیگر است پیشینه: موسیان در ۱۸۸۱ قوس کربنی را برای ذوب فلزات مورد استفاده قرار داد. اسلاویانوف الکترودهای قابل مصرف را در جوشکاری بهکار گرفت. ژول در ۱۸۵۶ بهفکر جوشکاری مقاومتی افتاد. لوشاتلیه در ۱۸۹۵ لولهٔ اکسی استیلن را کشف و معرفی کرد. الیهو تامسون از جوشکاری مقاومتی در سال ۱۸۷۶ استفاده کرد. در جریان جنگهای جهانی اول و دوم، جوشکاری پیشرفت زیادی کرد. احتیاجات بشر بهاتصالات مدرن، سبک، محکم و مقاوم در سالهای اخیر و مخصوصاً بیس ...
ادامه مطلب ...
پنجشنبه 25 آبان 1396 ساعت 23:31