
فلسفة وحی و پیام آوری زیباترین و لطیف ترین جلوة بارش رحمت حق برای هدایت آدمیان، نشان دادن راه رفتن به سوی بلندای هستی و گشودن درهای بهشت است. این کار جز به میمنت وحی و پیام آوری ممکن نیست. پیامبران آمدهاند تا انسان را از حضیض خاک به بلندای افلاک ببرند و از جهنم حیوانیت به بهشت انسانیت برسانند. هم چنین داریم: «بِحَقِّ اَقُولُ لَکُمْ ... وَ مَا یُبَلِّغُ عَنِ اللهِ بَعدَ رُسُلِ السَّمَاءِ اِلاّ البَشَرُ: به حق به شما میگویم ... که بعد از پیام رسانان آسمان، از طرف خدا جز بشر تبلیغ نمیکند (و حقایق الهی را به دیگران نمیرساند).» - نهج البلاغه، خطبه 20 امیر مومنان علی (ع) فرموده است: «بَعَثَ اللهُ رُسُلَهُ بِمَا خَصَّهُمْ بِهِ مِنْ وَحْیِهِ، وَ جَعَلَهُمْ حُجَّهً لَهُ عَلَی خَلْقِهِ، لِثَلاّ تَجِبَ الحُجَّهُ لَهُمْ بِتَرْکِ الاِعْذَارِ اِلَیْهِمْ. فَدَعَاهُمْ بِلِسَانِ الصِّدْقِ اِلَی سَبِیلِ الحَقِّ: خدا پیامبرانش را برانگیخت و وحی خود را خاص ایشان فرمود؛ آنان را حجت خود بر آفریدگانش نمود تا برای مردمان جای عذری نمایند. پس، به زبانی راست، آنا ...
ادامه مطلب ...
یکشنبه 19 آذر 1396 ساعت 19:04